W dwa pełne dni udało mi się zobaczyć dużą część centrum miasta. Pierwsze co się rzuca w oczy to olbrzymie kontrasty - od ruin po nowoczesność. Pełno jest pięknych drewnianych balkonów oraz klatek schodowych. Niestety, wiele z nich popada w ruinę i aż prosi się o natychmiastowe remonty. Oczywiście, można znaleźć wiele odrestaurowanych ulic czy budynków, ale stanowią one mniejszość. Wojna w Ukrainie sprawiła, że część Rosjan uciekła przed mobilizacją do Gruzji szukając nowego miejsca do życia. Z tego co czytałem, to Rosjanie często traktują Gruzję jak swoją własność i czują się jak u siebie. Gruzini są z tego powodu niezadowoleni. Na każdym kroku widać oznaki manifestacji przeciwko Rosji i wsparcia dla Ukrainy. Mieszkańcy doskonale znają ze swojej historii imperialistyczne zapędy nawiększego państwa świata. Jednym z tożsamości narodu jest własny język, a gruziński jest jednym z najbardziej oryginalnych na świecie. Za czasów ZSRR, w dniu 14 kwietnia 1978 roku doszło do protestów w obronie języka ojczystego, które zakończyły się sukcesem. We współczesnej Gruzji 14 kwietnia obchodzony jest jako dzień języka ojczystego. Mam nadzieję, że kraj doczeka się lepszych czasów i nie będzie już obawiać się oddechu północnego sąsiada.