Jordania
czerwiec 2022
Słowo wstępu
Jordania pozytywnie mnie zaskoczyła i mogę uznać ten wyjazd za bardzo udany. Jordańczycy są otwartymi i życzliwymi ludźmi. Nie spotkałem się, jak w krajach Afryki Północnej, z agresywnym nagabywaniem, oszustwami i traktowaniem turysty jak skarbonki. Czułem się też bezpiecznie. Największe wrażenie zrobił na mnie zachód słońca na pustyni Wadi Rum oraz nocleg na niej. Starożytne skalne miasto Petra okazało się wymagające, ale głównie ze względu na temperaturę oraz długość głównego szlaku. Jadąc z lotniska w Ammanie do Wadi Rum większość czasu jedzie się płaską pustynią. Dopiero na południu zaczynają się ciekawsze krajobrazy oraz od strony Morza Martwego. Przejazd górami z Petry do Morza Martwego dziesiątkami zakrętów nad przepaściami robił wrażenie. Zmieniający się szybko krajobraz przypominał scenerie stanu Utah w USA. W trzy dni zobaczyłem główne atrakcje Jordanii. Jedną rzeczą jaką byłem negatywnie zaskoczony to wysokie ceny. Choć na pewno mogłem zaplanować podróż nieco taniej, ale chciałem mieć trochę więcej komfortu. Pewnie do Jordanii szybko nie wrócę, ale szczerze polecam ten kraj.
Kilka porad
Transport
Informacje praktyczne
Plan podróży
| # | Plan |
|---|---|
| Dzień 1 | Przylot do Ammanu około godziny 11:00. Wypożyczenie auta w Budget na lotnisku. Przejazd do miejscowości Dana, krótki spacer z widokiem na rezerwat. Przejazd do Wadi Rum do Milky Way Ecology. Szybkie zakwaterowanie i wykupienie wycieczki na zachód słońca (bardzo polecam). Powrót do hotelu, kolacja, oglądanie gwiazd i odpoczynek na pustyni. |
| Dzień 2 | Poranna 3-godzinna wycieczka po pustyni Wadi Rum. Latem po południu jest bardzo gorąco i nie zdecydowałem się na wycieczkę 5-godzinną, a tym bardziej całodobową. Przejazd do kanionu Wadi Ghuweir od strony Al-Mansoura. Ostatnie kilkanaście kilometrów drogi było bardzo kręte, częściowo nieutwardzone, wśród olbrzymich przestrzeni. Była to nieco wymagająca droga, a samochód na niektórych podjazdach ledwo dawał radę. Na miejscu okazało się, po konsultacjach z innymi turystami, że główna atrakcja kanionu - palmy oddalone są od parkingu około 1,5-2 godziny spacerem w jedną stronę. Nie będąc przygotowanym na tak długą drogę musiałem zrezygnować z głównej atrakcji i przeszedłem jedynie około godziny drogi w dwie strony wzdłuż strumienia. Przejazd do Petry, wieczorne zakwaterowanie i kolacja w bardzo dobrej restauracji Zawaya. |
| Dzień 3 | Śniadanie i poranne wyjście do Petry (około 7 rano). Przejście całego głównego szlaku (od wejścia do klasztoru) oraz grobowców. Cała trasa zajęła około 18 km i 6 godzin. Powrót w pełnym słońcu był bardzo wyczerpujący. Obiad w Wadi Musa i przejazd do lotniska w Ammanie wybrzeżem Morza Martwego. Przejazd przez Małą Petrę i dalej kręte drogi w górach, pustynię, depresję - trasa jest bardzo widokowa i nieco wymagająca. Zaznaczyłem ją na mapach Googla. Zatrzymanie się na zdjęcia w dwóch miejscach przy Morzu Martwym. Późne zakwaterowanie na nocleg pod lotniskiem. |
| Dzień 4 | Poranny przyjazd na lotnisko. Zwrot auta i wylot do Polski. |
Koszty podróży
Poniżej znajduje się moje bardzo subiektywne porównanie cen zastanych w miejscu podróży do cen jakie mamy w Polsce. Wartość 100% to ceny tak jak w Polsce. Kolor zielony oznacza, że pozycja jest tańsza. Kolor czerwony oznacza, że pozycja jest droższa. Im bliżej 0% tym jest taniej.Mapa
Wioska Wadi Rum, w której zostawia się samochód i z której odbierani są turyści do jednego z jednego z licznych obozów Beduinów.
Po Wadi Rum najczęściej przemieszcza się na pick-upach
Nocleg w Milky Way Ecolodge był niezapomniany, dookoła czerwony piasek i skały.
Obszar chroniony Wadi Rum został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2011 roku.
Dolina z czerwonym piaskiem przypomina powierzchnię Marsa.
Czerwone poszarpane skały
Zachód Słońca na pustyni
Zachód Słońca na pustyni, w tle wzniecające kurz auto
Zachód Słońca na pustyni
Typowy krajobraz pustyni Wadi Rum
Łuk skalny Um Frouth
Czerwony typowy krajobraz doliny
Mały łuk sklany na tle wyniosłych skał
Typowy krajobraz pustyni Wadi Rum
Kanion Khazali, w którym Budeini odpoczywali od skwaru Słońca.
W kanionie Khazali można oglądać petroglify wyryte w ścianach jaskiń przedstawiających ludzi i antylopy, a sięgające czasów tamudyckich.
W kanionie Khazali znajduje się również wyryty język staroarabski (bez kropek).
Wąski kanion Khazali.
Rozległe krajobrazy Wadi Rum. Samochody czy obozy Beduinów są jedynie kropkami na zdjęciu.
Wielbłądy przemierzające przez pustynię.
Wielbłądy odpoczywające przy źródle Lawrence.
Rezerwat Dana jest największym obszarem chronionym w Jordanii.
Miejscowość Dana, z którego można wyruszyć na szlak rezerwatu.
Stado kóz, którymi opiekowali się pasterze.
W drodze do wąwozu w pobliżu Al-Mansoura mija się kamienne wioski.
Droga do wąwozu jest bardzo kręta, czasami stroma i ciągnie się przez wzgórza. Sama jazda potrafi dostarczyć sporej dawki adrealiny.
Szlak Wadi Ghuweir prowadzi wdłuż strumyka. Z tego też względu zimą mogą występować tu powodzie błyskawiczne i odradza się wchodzenia do wąwozu w tym czasie.
Szlak początkowo jest mocno zakwiecony. Mi się udało przejść około 1 km. Niestety, nie byłem odpowiednio przygotowany do dalszej podróży, również ze względu na brak czasu, i musiałem wcześniej zawrócić.
Czasami na szlaku trzeba wspinać się po skałach.
Położone na wzgórzu miasto Wadi Musa, z którego jest wyjście do Petry.
Suchur al-Dżinn - skały dżinów, w których przedstawienio boga Duszary.
Wąskie przejście (Siq) prowadzące do miasta Petra.
Skała przypominająca słonia.
Al-Chazna zwana przez Beduinów Skarbcem Faraona (Chaznat al-Firaun) – to wykuta w skale piętrowa budowla powstała ok. I-II w. n.e. Jest to najsłynniejszy zabytek Petry, znajdujący się na początku głównego szlaku. Nie jest znane faktyczne przeznaczenie budowli.
Al-Chazna zwana przez Beduinów Skarbcem Faraona (Chaznat al-Firaun) – to wykuta w skale piętrowa budowla powstała ok. I-II w. n.e. Jest to najsłynniejszy zabytek Petry, znajdujący się na początku głównego szlaku. Nie jest znane faktyczne przeznaczenie budowli.
Skały w Petrze to mieszanka różnych kolorów. Czasami skały przypominają strukturę drewna.
Ślady archeologiczne wskazują na stałe osiedla w tym miejscu z okresu neolitycznego (ok. 9000 p.n.e.). Pierwsze wzmianki o zamieszkujących Petrę Nabatejczykach pochodzą z IV w. p.n.e. Za czasów Jezusa szacuje się, że liczba mieszkańców miasta wahała się wówczas w granicach 30-40 tys.
Wielki zespół Grobowców Królewskich na tzw. Ścianie Królewskiej.
Wielki zespół Grobowców Królewskich na tzw. Ścianie Królewskiej. Na zdjęciu Grobowiec Jedwabny i Grobowiec Koryncki. Na głównym szlaku stragany rozstawione są prawie co kilkadziesiąt metrów.
Wielki zespół Grobowców Królewskich na tzw. Ścianie Królewskiej. Na zdjęciu Grobowiec Pałacowy.
Petra - starożytne miasto wykute w skałach.
Wielka Świątynia o powierzchni około 7000 metrów kwadratowych, wybudowana prawdodpodobnie około I wieku n.e.
Droga do Klasztoru Ad-Dajr wiedzie już prawie cały czas pod górkę.
Spektakularne widoki w drodze do Klasztoru.
Po głównej trasie można też jeździć na osiołkach. Ale nie polecam tego rodzaju środka komunikacji.
Ad-Dajr, czyli Klasztor – nazwa pochodzi z okresu bizantyjskiego, kiedy to w budowli tej rzeczywiście znajdował się klasztor chrześcijański. Jest to budowla podobna do Skarbca, jednakże jest od tamtej znacznie większa i okazała i prezentuje się bardziej majestatycznie; powstała ona najprawdopodobniej w I wieku n.e.
Na końcu głównego szlaku znajdują się tylko góry.
Wielbłądy odpoczywające pod drzewem.
Droga przypomina krajobrazy w stanie Utah w USA.
Droga z Petry nad Morze Martwe przez góry jest bardzo kręta, z bardzo rozległymi widokami. Po drodze mija się góry, płaskowyż, pustnie.
Skały w tym miejscu wyglądają na powulkaniczne.
Coraz niżej najniższej depresji świata.
Po drodze mija się pustynię.
Po drodze mija się pustynię.
Morze Martwe położone w tektonicznym Rowie Jordanu jest najniższą depresją na świecie. W 2019 r. lustro wody znajdowało się na poziomie 433,5 m p.p.m. i ciągle się obniża.
Baba ghanoush - popularne danie kuchni arabskiej, pasta, której podstawowym składnikiem jest bakłażan i sezam.
Jagnięcina z warzywami i orzeszkami, świetnie doprawiona.
Mansaf - narodowe danie Jordanii. Potrawa z jagnięciny gotowana w sosie ze sfermentowanego jogurtu.
Dania kuchni tureckiej podane w lokalnej knajpce - najtańsze jedzenie, jakie udało mi się zjeść (5 JOD od osoby).
Komentarze (0):
Nie dodano jeszcze żadnych komentarzy.