Ciężko jest opisać Chiny jako całość. Jest to kraj bardzo zróżnicowany. Pomimo ponad miliardowej społeczności, tylko czasami dało się odczuć tłumy. Kraj jest bardziej rozwinięty niż sobie wyobrażałem, z dobrze rozwiniętą infrastrukturą drogową, kolejową czy lotniczą. Sami Chińczycy są często mili, uśmiechnięci, bez agresji. Czasami ja sam stawałem się atrakcją turystyczną i tubylcy robili zdjęcia ze mną :) Chińczycy słabo znają angielski, co szczególnie doskwiera przy próbie rezerwacji czegokolwiek. Wtedy z pomocą przychodzi technologia i elektroniczne tłumacze, albo też trzeba szukać punktów usługowych, gdzie ktoś zna inne języki. Odnośnie kuchni to słyszałem powiedzenie, że na południu kraju zjedzą wszystko "co ma cztery nogi i nie jest stołem" lub "co ma oczy". Pomimo tego, że jedzenie psów jest nielegalne w Chinach, to mięso z psa nadal można spotkać w niektórych menu restauracji na południu kraju (patrz zdjęcia jedzenia). Sama kuchnia jest bardzo różnorodna, chociaż głównie opiera się na makaronach, pierogach, i często spotyka się tofu. Duża część atrakcji została mocno skomercjalizowana. Może Chińczycy lubią mieć wszystko zorganizowane? Wydaje mi się nawet, że to chyba z najbardziej kapitalistycznych państw, w jakim do tej pory byłem. Mao Zedong prawdopodobnie inaczej wyobrażał sobie przyłszość kraju. Co ciekawe w Chinach jest mało jakichkolwiek świątyń; podobno jest to najbardziej ateistyczny naród na świecie. Słyszałem nawet opinie, że Chińczycy jeżdżą do Japonii oglądać prawdziwie chińskie świątynie, ale nie wiem ile w tym prawdy. W mieście Xi'an doświadczyłem chyba największego zanieczyszczenia powietrza na świecie - ciężko było wytrzymać. Podsumowując - polecam odwiedzić ten kraj, aczkolwiek 2 tygodnie jest to stanowczo za mało. Sam Pekin również warto zobaczyć będąc chociażby przejazdem, atrakcji w nim nie brakuje.