Województwo podkarpackie - www.jurekwdrodze.pl

Drewniany zabytkowy kościół parafialny pw. św. Mikołaja Biskupa w Domaradzu, położony na Szlaku Architektury Drewnianej. Zbudowany prawdopodobnie w II poł. XV w. i należy do najstarszych drewnianych kościołów w Polsce. Wielokrotnie później remontowany i przekształcany. W 1887 r. wnętrze kościoła zostało ozdobione polichromią.

Drewniany zabytkowy kościół parafialny pw. św. Wszystkich Świętych w Bliznem, położony na Szlaku Architektury Drewnianej. Zbudowany w połowie XV w., należy do najstarszych drewnianych kościołów w Polsce i jednocześnie najcenniejszych zabytków sakralnych. W XVI i XVII w. wnętrze świątyni zostało ozdobione bogatą polichromią. Wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, w skład którego wchodzi skansen budownictwa ludowego (Park Etnograficzny) utworzony w 1978 r. W muzeum prezentowana jest architektura oraz rzeczy wykorzytywane w życiu codziennym dwóch grup etnograficznych zamieszkujących pobliskie tereny - Lasowiaków i Rzeszowiaków. Park Etnograficzny zlokalizowany jest przy ul. Wolska 36.

Secesyjny zabytkowy pałac rodziny Tyszkiewiczów z 1900 roku, projektu krakowskiego architekta Tadeusza Stryjeńskiego, położony w zespolone pałacowym i folwarcznym.

Drewniany zabytkowy kościół szpitalny, obecnie p.w. Przemienienia Pańskiego zbudowany został w latach 1646-1674. Odnowiony i przebudowany w 1735 r. Wnętrze dekorowane jest polichromią podchodzącą z 1735 r. Są to późnobarokowe malowidła figuralno-ornamentalne z iluzjonistycznymi podziałami architektonicznymi.

Poręby Dymarskie, gmina Cmolas - Drewniany zabytkowy kościół św. Stanisława Biskupa i Wojciecha został wzniesiony w Cmolasie w 1649 roku, w 1735 roku dobudowano wieżę, a do Poręb Dymarskich został przeniesiony w 1979 roku. Położony jest na Szlaku Architektury Drewnianej w województwie podkarpackim.

Rezerwat przyrody Prządki jest główną atrakcją turystyczną gminy Korczyna. Na terenie rezerwatu znajdują się skałki zbudowane z gruboziarnistych piaskowców. Ich wysokość osiąga nawet 20 m. Na skutek erozji skały przybrały różne kształty i struktury. Dojazd do rezerwatu jest bardzo prosty: parking oraz wejście znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 991 (w kierunku Krosna, tuż za zabudowaniami, na zakręcie). Możliwe jest jeszcze zaparkowanie na parkingu przy cerkwi w centrum wsi Czarnorzeki, gdzie początek ma szlak czerwony prowadzący przez rezerwat.

Ruiny zamku Kamieniec wznoszą się na wzgórzu zamkowym na wysokości 452 m n.p.m. Budowa zamku zaczęła się w XIV w., a został rozbudowany w XVI w. Ciekawostką jest, że spadkobiercą zamczyska był m.in. Aleksander Fredro, który na podstawie historii tego miejsca napisał znaną komedię "Zemsta".

Panorama Wielkiej Rawki widzana z Przełęczy Wyżniańskiej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Kaczyńce rosnące przy szlaku zielonym.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Stromy potok przy wejściu na Małą Rawkę.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Widok na Wielką Rawkę z Małej Rawki.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Widok na Połoninę Wetlińską z Małej Rawki.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Widok na Bieszczady z Małej Rawki od strony Słowacji.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Duża część zbocza Dużej Rawki w maju była jeszcze ośnieżona.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Widok na Małą Rawkę.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Pasmo Wielkiej Rawki.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Śnieg na Wielkiej Rawce.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Droga na Krzemieniec, gdzie znajduje się granica trzech państw - Polski, Słowacji i Ukrainy.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Widok na Małą Rawkę, a po prawej - Połonina Wetlińska.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Panorama widziana z Wielkiej Rawki.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Połonina Wetlińska widziana z podstawy Małej Rawki.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

W oddali widoczne schronisko PTTK "Pod Małą Rawką".
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem zielonym na Małą Rawkę (1272 m npm.) z parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej (między miejscowościami Ustrzyki Górne i Brzegi Górne), a dalej przejście szlakiem żółtym na Wielką Rawkę (1304 m npm.), skąd roztacza się piękny widok na połoniny oraz pasmo graniczne z Ukrainą i Słowacją.

Na zdjęciu widoczna Wielka Rawka.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Początkowo szlak wiedzie przez lasy.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok w stronę Ustrzyk Górnych.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok w stronę Ustrzyk Górnych.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok na Bukowe Berdo.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok na ukraińską część Bieszczadów Zachodnich.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Z lewej widoczny szczyt Tarnicy, a za nim daleki krajobraz.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na górę Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Na zdjęciu widoczny Szeroki Wierch, a w oddali - zaśnieżona Wielka Rawka, zaraz za którą przebiega granica z Ukrainą.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Na zdjęciu widoczny Szeroki Wierch, a w oddali odkryta Połonica Caryńska.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Na zdjęciu widoczny Szeroki Wierch, a także Sidło pod Tarnicą i najwyższa góra - to Tarnica.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Zaśnieżona część Szerokiego Wierchu od strony północnej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok na Bukowe Berdo.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Duże odkryte połacie Szerokiego Wierchu.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Sidło pod Tarnicą, gdzie krzyżuje się szlak czerwony z niebieskim.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście naszczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Krzyż na Tarnicy.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Zejście szlakiem niebieskim do wsi Wołosate.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Szpalery drzew przy Tarnicy.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Zielone łąki przy wsi Wołosate.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok na Szeroki Wierch i Tarnicę od strony wsi Wołosate.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Widok na Torfowisko Wołosate.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Jeszcze czerwone drzewa - niedługo będą zielone...
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na szczyt Tarnica (1346 m nmp. - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów) od strony Ustrzyk Górny szlakiem czerwonym poprzez grzbiet Szeroki Wierch (1315 m npm.). Następnie zejście szlakiem niebieskim z Siodła pod Tarnicą do wsi Wołosate, i z powrotem już asfaltem do Ustrzyk Górnych. Przy drodze asfaltowej z Wołosatego do Ustrzyk Górnych znajduje się Torfowisko Wołosate.

Strome podjeście od strony Ustrzyk Górnych.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Po wyjściu z lasu wyłaniają się pierwsze szczyty.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Widok na Tarnicę i okolicę.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Zaśnieżona Wielka Rawka.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Najwyższy punkt Połoniny Caryńskiej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Odkryta część masywu.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Widok z Połoniny Caryńskiej od strony północnej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Rozległa panorama od strony wschodniej połoniny.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

W oddali Wielka Rawka.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Droga przez Połoninę Caryńską jest dosyć prosta.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

W oddali Przełęcz Wyżniańska.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Warstwowe skały na połoninie.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

W oddali widoczny jest już kolejny masyw - Połonina Wetlińska.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Rozległy widok od strony północno-zachodniej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Niewielki strumyk przy zejściu z Połoniny w stronę Brzegów Górnych.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Coraz bliżej Brzegów Górnych, w oddali widczona Przełęcz Wyżniańska i Wielka Rawka.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Zielone lasy poniżej odkrytego masywu.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Jeden ze strumyków na szlaku.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Cmentarz z kamiennymi nagrobkami bojkowskimi.
Bieszczadzki Park Narodowy. Przejście przez masyw górski Połonina Caryńska (w najwyższym punkcie 1297 m nmp.) szlakiem czerwonym od strony Ustrzyk Górnych do Brzegów Górnych. Połonina Caryńska jest najmniej rozczłonkowaną z bieszczadzkich połonin. Ze szczytu widczona jest rozległa panorama Bieszczadów.

Zabytkowa dawna synagoga w Lesku, położona przy ul. Berka Joselewicza 16. Wybudowana najprawdopodobniej w połowie XVII wieku. Obecnie mieści się w niej galeria sztuki.

Bieszczadzka Kolejka Leśna jest koleją wąskotorową w Bieszczadach. Obecnie czynny jest odcinek od Przysłupa do Majdanu przez Cisną i służy w celach turystycznych.

Piesek też jest ciekawy widoków.
Bieszczadzka Kolejka Leśna jest koleją wąskotorową w Bieszczadach. Obecnie czynny jest odcinek od Przysłupa do Majdanu przez Cisną i służy w celach turystycznych.

Bieszczadzka Kolejka Leśna jest koleją wąskotorową w Bieszczadach. Obecnie czynny jest odcinek od Przysłupa do Majdanu przez Cisną i służy w celach turystycznych.

Droga prowadząca na Jasło z Cisnej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Las bukowy.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Czasami oznaczenie szlaku jest pomysłowe ;)
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Borówki?
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Panorama okolicy Małego Jasła.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Panorama okolicy Małego Jasła..
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Zielone góry w okolicy Małego Jasła i Szczawnika.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Szlak prowdzący na Jasło.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Widok z Jasła w stronę Cisnej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Widok z Jasła na stronę południową.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Zbocza Jasła przy Przysłupie.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście szlakiem czerwonym od strony Cisnej na Jasło (1153 m nmp.). Początkowe podejście z Cisnej jest dosyć męczące. Szlak głównie prowadzi przez lasy i jest słabo oznakowany. Łatwo przegapić nawet sam szczyt :) Skąd alternatywnie jest możliwość zejścia do Przysłupa, ale drogą leśną, z której to opcji skorzystałem. Na szczycie Jasła znajduje się betonowy słup geodezyjny. Roztaczają się stąd ładne panoramy, inne niż te widziane z połonin.

Widok na górę Jasło z pensjonatu Fereczata w Przysłupie

Różne kolory drzew na początku maja w miejscowości Przysłup

W Przysłupie znajduje się stadnina koni skąd organizowane są wędrówki.

Bieszczadzcy kowboje przemierzający górkę przed zachodem Słońca

Widok na Połoninę Caryńską na początku szlaku czerwonego w Brzegach Górnych.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Pasmo gór przygranicznych biegnący wzdłuż Połoniny Wetlińskiej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Majowe bazie.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na Połoninę Caryńską a dalej Tarnicę.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na pasmo gór od strony granicy słowackiej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Szlak prowadzący do schroniska PTTK "Chatka Puchatka". Odkryty szczyt to Połonina Caryńska.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Schronisko PTTK "Chatka Puchatka" na Połoninie Wetlińskiej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na park krajobrazowy Doliny Sanu.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Na Połoninie Wetlińskiej w maju jeszcze leży śnieg od strony północnej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na odsłoniętą Połoninę Wetlińską, a dalej widać Osadzki Wierch.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Północna strona Połoniny Wetlińskiej.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widoczne skały będące skutkiem wypiętrzenia się płyt tektonicznych.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Śnieżyczka przebiśnieg i zawilec porastające połoninę.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Olbrzymie otwarte przestrzenie połoniny.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na Połoninę Wetlińską od strony Osadzkiego Wierchu.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Po prawej szczyt Roh (1255 m nmp.).
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na Szare Berdo, dalej Przełęcz Orłowicza a w oddali szczyt Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na Hnatowe Berdo (1187 m nmp.).
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Człowiek na tle olbrzymich przestrzeni.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Smagane silnym wiatrem drzewa bukowe przy przejściu przez Szare Berdo.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Przejście przez Szare Berdo, a po prawej Hnatowe Berdo.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok z Przełęczy Orłowicza na północną stronę połoniny.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na Przełęcz Orłowicza, gdzie jest skrzyżowanie szlaku czerwonego i żółtego.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Sarna biegnąca po zboczu Smerka.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Jeszcze nie wszystkie drzewa przybrały zielony kolor.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

ostatnie podejście na szczyt Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Krzyż na szczycie Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Widok na wieś Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Rozległa panorama zachodnia ze szczytu Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Warstwy pasm Bieszczadów.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Zbocze południowe Smerka, a w oddali wieś Wetlina.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Ostatnie spojrzenie na szczyt Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Zejście do parkingu przy wsi Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Zejście do parkingu przy wsi Smerek. W niektórych miejscach leży jeszcze śnieg.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Zejście do parkingu przy wsi Smerek.
Bieszczadzki Park Narodowy. Wejście na masyw górski Połonina Wetlińska zaczynam od parkingu w Brzegach Górnych, dalej dosyć strome i męczące podejście do schroniska PTTK "Chatka Puchatka", dalej przejście przez jeden z najwyższych szczytów połoniny Osadzki Wierch (1251 m nmp.). Z Osadzkiego Wierchu kierowałem się zmierzałem do Przełęczy Orłowicza idąc przez Szare Berdo mijając po drodze strome urwisko Hnatowego Berda, z której (jak głosi legenda) po śmierci żony rzucił się na koniu zrozpaczony rycerz Hnat. Obok przechodzi się również obok powykręcanego od wiatrów lasu bukowego. Przy Przełęczy Orłowicza (1099 m nmp.) znajduje się skrzyżowanie szlaku żółtego i czerwonego. Wybieram dalej szlak czerwony i wchodzę na szczyt Smerek (1223 m npm.), na którym znajduje się krzyż. Panorama z tej góry jest warta polecenia! Zejście z góry okazaje się długie i męczące; czasami bardzo strome. Po 1,5 godziny schodzenia non stop na dole, przy parkingu, przepływa rzeka Wetlinka, w której można zamoczyć nogi i zrelaksować się :) Cała trasa jest dosyć długa, a jej przejście zajęło około 6-7 godzin, przez większość czasu idąc odkrytym terenem.

Cypel w miejscowości Polańczyk i widok na Jezioro Solińskie.

Cypel w miejscowości Polańczyk i widok na plażę przy Jeziorze Solińskim.

Cypel w miejscowości Polańczyk i widok na plażę przy Jeziorze Solińskim. W oddali widoczna zapora wodna w Solinie.

Widok z Jeziora Solińskiego przy Polańczyku.

Zapora w Solinie i Zalew Soliński (Jezioro Solińskie) powstały w 1968 r. poprzez spiętrzenie wód z rzek San i Solinka

Tablica informacyjna o zaporze i elektrowni wodnej w Solnie.

Zapora wodna w Solnie na Jeziorze Solińskim.

Jezioro Solińskie widziane z zapory wodnej w Solnie.

Kabriolet garbusa mknie po Jeziorze Solińskim.

Restauracja na Jeziorze Solińskim.

Na zdjęciu knieć błotna (kaczeniec) licznie występujący przy drodze prowadzącej do rezerwatu.
Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Karaś wyskakujący z wody.
Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Droga powrotna do parkingu koło Polanki.
Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Kolory zmieniającej się przyrody w maju.
Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Jedna z kilku żmij zygzakowatych spotkanych przy drodze powrotnej.
Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Kłęby dymu unoszące się w lasach prawdopodobnie od wypalnia węgla drzewnego.
Rezerwat przyrody Sine Wiry położony w pobliżu osady Polanki (przy drodze prowadzącej z Cisnej do Terki) oraz nieistniejącej już wsi Zawój. Charakterystycznym elementem rezerwatu są niewielkie wzburzone wodospady na rzece Wetlinka. Do rezerwatu można dotrzeć pieszo lub rowerem.

Droga prowadząca ze Smolnika do parkingu w Duszatynie prowadzi przez kilka potoków.
Rezerwat przyrody Zwiezło położony w pobliżu wsi Duszatyn i wejścia na szczyt Chryszczata, przy szlaku czerwonym. Charakterystycznym elementem rezerwatu są dwa Jeziorka Duszatyńskie powstałe w wyniku usunięcia się zbocza Chryszczatej w 1907 r., w wyniku czego został zatopiony niewielki kawałek lasu. Miejscowa legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku działaności diabła, który rzucił ognistą kulę. Inna legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku uderzenia meteorytu.

Droga do rezerwatu.
Rezerwat przyrody Zwiezło położony w pobliżu wsi Duszatyn i wejścia na szczyt Chryszczata, przy szlaku czerwonym. Charakterystycznym elementem rezerwatu są dwa Jeziorka Duszatyńskie powstałe w wyniku usunięcia się zbocza Chryszczatej w 1907 r., w wyniku czego został zatopiony niewielki kawałek lasu. Miejscowa legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku działaności diabła, który rzucił ognistą kulę. Inna legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku uderzenia meteorytu.

Jeden z potoków, który trzeba pokonać po drodze :)
Rezerwat przyrody Zwiezło położony w pobliżu wsi Duszatyn i wejścia na szczyt Chryszczata, przy szlaku czerwonym. Charakterystycznym elementem rezerwatu są dwa Jeziorka Duszatyńskie powstałe w wyniku usunięcia się zbocza Chryszczatej w 1907 r., w wyniku czego został zatopiony niewielki kawałek lasu. Miejscowa legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku działaności diabła, który rzucił ognistą kulę. Inna legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku uderzenia meteorytu.

Dwie drogi w tym samym kierunku...
Rezerwat przyrody Zwiezło położony w pobliżu wsi Duszatyn i wejścia na szczyt Chryszczata, przy szlaku czerwonym. Charakterystycznym elementem rezerwatu są dwa Jeziorka Duszatyńskie powstałe w wyniku usunięcia się zbocza Chryszczatej w 1907 r., w wyniku czego został zatopiony niewielki kawałek lasu. Miejscowa legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku działaności diabła, który rzucił ognistą kulę. Inna legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku uderzenia meteorytu.

Jeziorko Duszatyńskie dolne jest bardzo małe i trudno je zauważyć.
Rezerwat przyrody Zwiezło położony w pobliżu wsi Duszatyn i wejścia na szczyt Chryszczata, przy szlaku czerwonym. Charakterystycznym elementem rezerwatu są dwa Jeziorka Duszatyńskie powstałe w wyniku usunięcia się zbocza Chryszczatej w 1907 r., w wyniku czego został zatopiony niewielki kawałek lasu. Miejscowa legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku działaności diabła, który rzucił ognistą kulę. Inna legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku uderzenia meteorytu.

Jeziorko Duszatyńskie górne.
Rezerwat przyrody Zwiezło położony w pobliżu wsi Duszatyn i wejścia na szczyt Chryszczata, przy szlaku czerwonym. Charakterystycznym elementem rezerwatu są dwa Jeziorka Duszatyńskie powstałe w wyniku usunięcia się zbocza Chryszczatej w 1907 r., w wyniku czego został zatopiony niewielki kawałek lasu. Miejscowa legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku działaności diabła, który rzucił ognistą kulę. Inna legenda głosi, że jeziorka powstały w wyniku uderzenia meteorytu.

Leżajsk - Bazylika Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny wybudowana w 1610 roku, przy klasztorze oo. Bernardynów. Jest to jednocześnie sanktuarium Matki Boskiej Pociesznej. Bogate zdobienia wykonane zostały głównie przez samych ojców bernardynów.

Dawna cerkiew grekokatolicka pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorajcu, obecnie kościół filialny rzymskokatolicki. Zbudowana w 1586 r., należy do najstarszych obiektów drewnianych budownictwa cerkiewnego w Polsce.

Tabliczka informacyjna przy dawnej cerkwi grekokatolickiej pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorajcu.

Dawna cerkiew grekokatolicka pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Kowalówce, wzniesiona w II połowie XVIII wieku. Obecnie jest to kościół filialny rzymskokatolicki pw. Narodzenia NMP.

Zamek Lubomirskich i Potockich w Łańcucie wybudowany w 1-szej połowie XVII wieku.

Park wokół Zamku Lubomirskich i Potockich w Łańcucie.

Zabytkowy zamek (pałac) wybudowany w 2 poł. XVI w., i przebudowany w XIX w. Należał początkowo do rodziny Ligęzów, a następnie przejęty przez rodzinę Koniecpolskich. Położony na terenie zabytkowego zespołu zamkowego, który obejmuje również park. Obecnie w zamku mieści się hotel i restauracja.

Dworzec kolejowy Przemyśl Główny, wybudowany w 1860 r., w stylu neobarokowym. W latach 2012-2012 r. stacja przeszła generalny remont i odzyskała dawny wygląd.

Przemyśl - Kościół OO Franciszkanów przy ul. Franciszkanów i zaraz za nim Sobór św. Jana Chrzciciela - kościół archikatedralny obrządku greckokatolickiego

Przemyśl - przemyski rynek zimową porą

Przemyśl - ulica Franciszkańska z wieloma kamienicami

Przemyśl - Klasztor Franciszkanów i parafia św. Marii Magdaleny przy ul. Franciszkanów

Przemyśl - wąskie przemyskie uliczki, na wprost katedra przy Placu Katedralnym

Przemyśl - pomnik Dobrego Wojaka Szwejka na rynku

Przemyśl - Nowa Synagoga w Przemyślu, zwana Scheinbacha przy ul. Julisza Słowackiego

Przemyśl - cerkiew Matki Bożej Bolesnej przy ul. Salezjańskiej

Przemyśl - Kopiec Tatarski (Przemysława) przy ul. Przemysława w pobliżu stoku narcarskiego

Przemyśl - stok narcarski przy Kopcu Tatarskim (Przemysława) przy ul. Przemysława

Arboretum w Bolestraszycach, założone w 1975 roku. Na wydzielonym terenie uprawiane są drzewa, krzewy i krzewniki dla celów naukowych i hodowlanych. Znajduje się w pobliżu miasta Przemyśl. Oprócz roślinności w ogrodzie można spotkać małe gady i płazy, takie jak żaby czy liczne jaszczurki. Zdjęcia zrobione na początku maja.

Zamek w Krasiczynie - jeden z piękniejszych zamków okresu renesansu w Polsce, zbudowany na przełomie XVI i XVII wieku przez Stanisława i Marcina Krasickich. Otoczony murem obronnym z czteroma narożnymi basztami. Wewnątrz znajduje się dziedziniec. Po II wojnie światowej w zamku niewiele się zachowało. Obecnie część obiektu wykorzystywana jest przez hotel i restaurację. Możliwe jest zwiedzanie parku, dziedzińca, Kaplicy Zamkowej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i krypty w Baszcie Boskiej.

Rynek Starego Miasta w Rzeszowie wybudowany w połowie XIX wieku, po pożarze jakie nawiedziło to miejsce w 1842 roku. Między kamienicami stoi studnia i ratusz, przy którym znajduje się zejście do podziemnej trasy turystycznej.